در این مقاله توصیه های دن پاون مایر و جف
مارش دو انیماتور مجرب شرکت دیزنی را در زمینه تولید انیمیشن سریالی خواهید
خواند. مهارت های این دو هنرمند شامل طراحی، انیمیت کردن و نویسندگی می
شود. مارش و پاون مایر این روزها مشغول تولید یک انیمیشن سریالی برای شرکت
دیزنی به نام قانون میلو مورفی هستند. تاکنون یک فصل از این انیمیشن سریالی منتشر شده که با استقبال فراوان بینندگان مواجه شده است.
برای آن که بتوانید یک انیمیشن سریالی موفق بسازید در مرحله اول باید مهارت های خود را به عنوان یک انیماتور بالا ببرید. سپس با دنیای انیمیشن های سریالی و نکاتی که باید برای بهتر کردن انیمیشن خود رعایت کنید آشنا شوید. بعضی از این نکات عبارتند از:
از تمام طراحی های خود عکاسی کنید
پاون مایر می گوید: “من همیشه در حال طراحی
کردن شکل های درهم و برهم هستم. از روزی که یک گوشی دوربین دار خریدم مدام
از طراحی های خودم عکس می گیرم. آن هایی را که بیش تر دوست دارم علامت می
زنم تا بعداً راحت تر پیدایشان کنم.
بسیاری از شخصیتهای قانون میلو مورفی طراحی
هایی هستند که سال ها پیش انجام داده ام. مثلاً وقتی فهمیدیم کریستین
اسلیتر دوست دارد برای سریال ما صداگذاری انجام دهد، من سراغ عکس های گوشی
ام رفتم و یکی از طرح هایم که به صدای اسلیتر بیش تر می آمد را انتخاب
کردم”.
شخصیت ها را وادار به فکر کردن کنید
مارش می گوید: “انیمیشن سریالی Creature
Comforts را ببینید. سازندگان آن حالت تفکر را در چهره شخصیت ها استادانه
نمایش داده اند، به طوری که باور می کنید که آن ها واقعاً در حال فکر کردن
هستند. لازم نیست یک لبخند بزرگ را روی چهره کاراکتر قرار دهید یا حرکات آن
ها را تا جای ممکن روان انیمیت کنید تا لحظه جادویی رقم بخورد. کافی است
توهم پردازش کردن اطلاعات را در چهره و حرکات شخصیت ایجاد کنید.”
روش نشان دادن احساسات مختلف را در چهره شخصیت های انیمیشن سریالی پیدا کنید
پاون مایر می گوید: “اگر اخم را روی چهره
خندان بگذارید، حالت چهره شیطانی می شود. اگر اخم را روی چهره غمگین قرار
دهید، حالت چهره عصبانی می شود. اگر حالت ابرو خوشحال و حالت دهان غمگین
باشد، چهره حیرت زده و گیج به نظر می رسد و… .
می توانید همه این حالات را اجرا کنید و
تنها با تغییر محل پلک ها حالت چهره را به کلی تغییر دهید: مثلاً چشم های
کاملاً باز حالت هشیار و وحشتزده را ایجاد می کند و پلک های نیمه بسته حالت
خواب آلود”.
سه بعدی فکر کنید
مارش می گوید: “اگر کاراکتر بارت سیمپسون
را بشناسید می دانید که سرش شبیه به یک استوانه است. اگر به این کاراکتر به
صورت سه بعدی نگاه کنید متوجه می شوید هنگامی که سرش را می چرخاند یک
دایره بزرگ در بالای سرش دیده می شود.
اگر کاراکتر انیمیشن شما به گونه ای طراحی
شود و حرکت کند که قرار گرفتن در فضای سه بعدی را به خوبی به بیننده القا
کند، باورپذیرتر خواهد بود”.
از اشکال هندسی ساده استفاده کنید
پاون مایر که پیش از انیمیشن سریالی قانون
میلو مورفی روی انیمیشن دیگری به نام فینیاس و فرب کار کرده می گوید: “نکته
خنده دار در انیمیشن سریالی فینیاس و فرب این است که قهرمان و شخصیت منفی
داستان تقریباً ظاهر یکسانی دارند. صورت آن ها از یک مثلث و دو دایره به
جای چشم ها تشکیل شده است. ولی اگر به یکی از آن ها یک بینی کج و یک دهان
اضافه کنید ناگهان تبدیل به دوفن اشمیتز یعنی شخصیت منفی می شود در حالی که
بینی شخصیت فینیاس راس آن مثلث است و دهانش زیر این راس قرار دارد.
سعی کنید کاراکتر ها را با شکل های ساده بسازید و با اضافه کردن اعضای مختلف به چهره آن ها، از هم متمایزشان کنید”.
سعی نکنید همه چیز را عالی بسازید
مارش می گوید: “با وجود آن که به بالا بودن
کیفیت انیمیشن خیلی اهمیت می دهم، مادامی که داستان خوبی را با شخصیت های
قوی روایت می کنید، برای موفق شدن به کیفیت ساخت انیمیشنی در حد دیزنی
نیازی نخواهید داشت. باید کاراکترهای انیمیشن خود را به خوبی تعریف کنید و
بدانید چه کسانی هستند و به آن ها ایمان داشته باشید.
مثلاً به کاراکتر فدرز مک گرو در انیمیشن
سریالی The Wrong Trousers فکر کنید. او یک پنگوئن به شکل پین بولینگ است!
حالت چهره خاصی ندارد، لبخند نمی زند و تنها پلک هایش را باز و بسته می کند
ولی با همین ویژگی های محدود به خوبی می دانید کی او خطرناک می شود. وقتی
چیزی را کشف می کند می توانید سریعاً متوجه شوید زیرا سرعت قدم هایش تغییر
می کند، می ایستد و بر می گردد”.
